دکتر شریعتی ...

 

پروردگارم،مهربان من

از دوزخ این بهشت ، رهایی ام بخش!

در این جاده هر درختی مرا قامت دشنامی است

و هر زمزمه بانگ عزایی

و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...

در هراس دم می زنم

در بی قراری زندگی می کنم

و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است

من در این بهشت،

هم چون در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.

تو قلب بیگانه را می شناسی،که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی.

کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم

دردم ، درد " بی کسی" بود.

                                                                       دکتر علی شریعتی