روزی عارفی بعد از طی یک دوره ی درسی به سه نفر از شاگردانش گفت:
«امروز بروید و سه مرغ بگیرید و هر یک را در جایی سر ببُرید که هیچ کس،
هیچ کس نباشد؛ سپس آن را به پیش من آورید تا غذایی درست کنیم. »
فردای آن روز سه شاگرد به پیش استاد آمدند و استاد در نهایت حیرت دید که
دو نفر از شاگردان مرغ های خود را سر بریده اند ولی یکی از شاگردان با مرغ
زنده آمده!
استاد با تعجّب به شاگرد گفت: « مگر من نگفتم مرغ را سر ببُرید؟! »
شاگرد گفت: « استاد شما گفتید مرغ را در جایی سر ببُریم که هیچ کس نباشد
و من هر جا که رفتم، خدا آن جا بود! »
وقتی در روی زمین کسی نیست که به او فکر کنی
به آسمان نگاه کن
زیرا آن جا کسی هست که همیشه به تو فکر می کند!
منبع: کتاب لطفاً مدیر موفّقی باشید! به اهتمام: محمود نامنی